Saçların Şiiri - İbrahim Balcı

Saçların ışık saçar,inkar eder rengini
Parıldar ki parıldar,çeker pervaneleri
Pervane gözü kara,atılır ölümüne
Ölüm siyah saçında,ham sevdayla birlikte

Sevda saçın içinde,bir gizler ki kendini
Aramadan bulamam,tek tek her bir telini
Kuğu boynu beline kadar uzanan saçın
Çeker beni içine,kokusuyla ham aşkın

Ece’min tacı sanki,topuz olur başında
Zafir,zümrüt ve yakut,toka olmuş sonunda
Zaptedilmez perçemin isyan eder bu taca
Salt sevgi değil ki bu,vurulmuşum Sertac’a

Bazen örgülü saçın hülyaya sarar beni
Çıkmak için kuleye,o ham hayalimdeki
O hayasız şehvet,esaret altındaki
Tutsak eder kendine,mermer merdivenleri

Bazen o uzun saçlar,dalgalanır rüzgarda
Çıvgın’ın kokusu var,akıp giden havada
Sen ki aşk mabudesi,kırbaçla haydi beni
Usturadan da keskin o zalim saçlarınla

Ellerim saçlarında,arzu gök kuşağında
Kurşuni bir gökyüzü,minarenin ucunda
Ulaşılmaz oldun ki,kuşkuyla doldum yine
Örgülü kuyruğunu kılıcımla kesip de
Ak kaftanım giyinip,cenge dalasım gelir