Saçlarımdaki Beyazlar Şiiri - Egemen Bilgin

Saçlarıma beyazlar düştüğünde,
Elime saçlarım tel tel döküldüğünde anladım ben, yaşlandığımı.

Üstelik, farkına bile varamamıştım,
Acısı daha dün gibiydi kaydıraktan düşerken dizimde açılan yaraların.

Yaşlandım ben, üstelik farkına bile varamadım geçen zamanın.

Oysa ne çok planlarım vardı benim,
Çılgınlar gibi doyasıya yaşayacaktım gençliğimi.

Gençlik ne kadar güzel bir kelime, içi ne kadar da dolu.

Gençlik ne kadar güzel bir kelime ise “gençliği yaşayamamak” da bir o kadar acı bir kelime.

Yaşayamadım ben gençliğimi, geçti yıllarım hep bir hengamenin tam ortasında.

Önce okulla, dersle, hocayla vurdular kafama, sonra da iş kaygısı, sınavlar ve görev bilinci kavramlarıyla üstüme geldiler.

Geçti, gitti işte, bir mumun yanıp sönmesi kadar hızlı idi her şey.

Aşık oldum ben, içimi ısıtan, kavuran, yakan. Tutundum, sanki hiç bitmeyecekmiş gibi. Bitti!

Sonra bir daha aşık oldum, tekrar olamam derken, çektim ıstırabını, vurdum kafamı taşlara.

Oysa, kalp dinlemiyor ki mantığı, aşk izin almıyor ki kalpten iliklere akarken.

Kalbimle, vicdanım arasında sıkışmışken yaşadım yıllarca, vicdanım o kadar çok bastırdı ki vurdum öldürdüm aşkı.

Öldürdüm sandım! Meğer, o hiç ölmemiş.
Yıllar sonra çıkageldi tekrar, üstelik bu defa çok acımasızdı.
Yüzüme baktı, öldüğümü mü sandın der gibiydi, gözlerinden nefret akıyordu aşkın, gözlerime baka baka, suratıma çok sert bir tokat attı.

Tokadı yediğim an, dünyam karardı ve bir an aşk kayboldu.

Ayağa kalktım, bir şey olmaz sandım.
Yanılmışım, her ayağa kalktığımda tekrar vurdu ve düştüm yere.

Öğrendim ki aşkla mücadele olmaz.
Peki ya bu aşk imkansız aşksa!
Ne yapmam gerekiyor daha fazla, daha fazla nasıl mücadele edebilirim.
Çaresizliğin içerisinde, ömrüm tükeniyor.
Geriye dönüp bakmaya bile mecalim kalmadı.
Aklıma gelen tek bir çözüm var, her şeyi bırakıp gitmek, yeniden başlamak her şeye.

Öyle zor ki! Kalmak çok acıtıyor, gitmek çok zor.
Tanrım! Bu yumuşak kalbime bu kadar yük ağır geliyor.
Ben nasıl bir hata yaptım ki bana böyle eziyet ediyorsun.

Ya da sence bu mükafat mı? Aşk, doğmaz mı her kalbe?

Hep derim, aşk ve akıl insana verilmiş en büyük cezadır diye.
Düşünmeden, bağlanmadan yaşamalı hayatı.