Bir ‘’Nasılsına ‘’ muhtaç etme diye yakarıyordu içinden kadın.Sonra da farkına varmadan iyiyim ben. Bir şeyim yok. Beni alın buradan diye seslenmeye başladı . Elimi sımsıkı tutmuş, burada ölmek istemiyorum. Çocuklarımı görmek istiyorum diye sesleniyordu. Sorulara tam yanıt vermese de belli ki kanamanın sarsıntısı ile iç döküyordu .
Sahiden neydi bizim saçlarımızı ağartan gökyüzü?
Neydi gece geç vakitte uğultuyu kulaklarda çınlatan?
Nerede kalmıştı ölüleri serinliğe yakıştıramayan ekinler?
Her zaman yanımızda olacak kadının
her yerde yanında olmaya ant içtiğimiz
üç ayaklı dünya adaletiydi sevdamız;
sen,
ben,
gölgen-gölgem..
Devamını Oku
her yerde yanında olmaya ant içtiğimiz
üç ayaklı dünya adaletiydi sevdamız;
sen,
ben,
gölgen-gölgem..
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta