İki yakamızdan tutulan ne?
Kafamı nereye çevirsem, yokoluşun azameti.
İçimde biriken bir ayrılışın acısı var çözemiyorum, bu belkide Anne karnından ilk ayrılışın esirikliyi.
İnsanı hırpalayan her şeyin ayakta tuttuğunu, ve aslında doğuşun tohumu olduğunu şimdiler de anlıyorum.
Ama umutsuzum..
Yaşam ve ölüm arasındaki o hallatın üstünde bir o yana bir bu yana gelip gidiyorum.
Ben zıtlık arasında kalmayı seviyorum,
Beni görünce kaçma ne olur
Ceylan ben seni vuramam
Saklananıp beni süzme ne olur
Ceylan ben seni vuramam
Tenhalarda bir gölgeyim
Devamını Oku
Ceylan ben seni vuramam
Saklananıp beni süzme ne olur
Ceylan ben seni vuramam
Tenhalarda bir gölgeyim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta