Saçındaki aklara ve kırıklara sahip çıkmalıydı kadın.
ne de olsa onlar cam kırığı yüreğinden yansıyan can kırıklarıydı.
ne kadar boyarsa boyasın kapatamadığı,
ne kadar keserse kessin uçlarına dolanan hüznü atamadığı.
her ayna karşısına geçtiğinde hatrını deşen,
tarayan ellere ziyan,
yerlere saçılan tellere revan
derdini ulu orta etrafa açan
ama ilk önce saçından başlayan
kısacık kestirse de kurtulamadığı
dertleriyle beraber uzattığı
baba ocağında rengarenk tokalarla süslendiği
ana şefkatinde okşayan ellerle gürleştiği
koca dayağının baş rol karakteri
hangi yaban ellerde hangi değmez gönüle beyazladığını
eline gelen her teliyle ele verdiği...
Ben yaz sen kış olduktan sonra,
Daha çok hasretle bakarız biz, takvim yapraklarına..
Kayıt Tarihi : 6.2.2015 22:21:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
düşüncesiz prens
