Saçım Rüzgâr Yüzüm Yağmur

yüreğinde taşıyan için
gurbeti
özlem nereye kadar
gurbet nerede başlar
sıla neresi leyla
sen ki
huzurunda sultanlar diz çöker
azamet eğilir
boynunu büker
merhamet
affına göz yaşı döker
ben
köleler padişahı
çilenin efendisi
adım sanım yok
ben
sokakta bir adam
yağmur giyinmiş
saf hüzünden bir heykel
beyaz bir gölgem var
umarsız karanlıklarda
önünden geçip sfenksin
cevaplayıp sorularını
kavruk hayaller bırakıp peşim sıra
ne üşümesi bu böyle
yaklaştıkça güneşe
beyazdan ince
derince
haince
bir gece
bu gece
niobe ağlar benimle

damar damar kuşatır gönlümü sevdan
zulme hissedar
göz kırparak uzaktan
gurbet kokulu bir yağmur
gamlı ve soğuk
ve rüzgâr
suyu suya çarpan
beni kapına

/ bağrımda terör estirir kara gözlerin
bahtımda kan döker kara gözlerin /

ne hoş
ne kibar gülerdi omuzların
hep hile var nazında
ne olur
bir kere de sağ bırakmasan

(Nallıhan-09.09.2003) 03.21