Saçı Dökülmüş Yıllar Şiiri - Kerem Fidanay

Her akşam bir köşe başı
Her gün yeni bir sessizlik
Dinmeyecek bu içimde
Bu derin sessizlik

Saçı dökülmüş yıllarım
Ardı ağlatmaz gençliğim
Bir suçluluk duygusu hakim olan ruhuma
İnadına yokluğun itaatkar varlığındasın

Gün değil ağlar geceler
Sen değil ağlarım ben
Yok hiçbir yalnızlık
Aratmasın ki yokluğunu sensizliğinde

Sor umutsuzluğumu
Sor halimi sormadığın sorularla
Kendine sorular sor
Ve biraz olsun ruhunu yor

Saçı dökülmüş yıllarım soğuk sabahlarda
Ayaz vurmuş saçı ağarmış umutlarıma
Hayattaki telaşlarım felç olmuş
Hiçbir refleks yok geleceğe umutla bakan

Üçü bir yokluğun içine sığmış
Onlar ki bir yokluğun ta kendisi
Üç tuhaf duygu bir tuhaf yerde
Aşk nefret bir de merhamet
Bir yürekte iki çelişki de

Çeşme başı yakarışlarım
Ardı sıra yol alışlarım
Hangisini anlatayım
Vanasını kapadım yangınlarımın
Artık umursamıyorum hiç bir şeyi
Unuttum artık ben her şeyi