Sabun Köpüğü Gibi Hayatım

Gün doğumlarını özleyen gecelerin kuşuyum
Günlerdir yaralıyım,
Aşkların en mahsun yanıyım
Kapımda kar diz boyu
Başımda fırtınam var.
Kısalıyor git gide sokaklarım
Günler geceler gardiyan
Dört duvar sanki zindan.
Uykular dirhem dirhem
Yürekler yoruluyor
Sanal boşluklar yaratım,
Sormuyor kanayan yaramı zaman
İlk bahar zindanında
Sabun köpüğü gibi hayatım,Dünyam değişti
Umudum kayıp oldu
Çare bulamıyorum bin parçaya bölündüm.
Hiç bir şeyin tadı kalmadı,düşencelerimden başka
Kuşlara hala ekmek atıyorum penceremden,
Göz çevremde halkalar derinleşti
Geçiyor günler işte!...
Dokunsan kayıp giderim boşlukta
Arada bir içime sızı düşüyor,gecenin tam ortasında.
Her yerim kanıyor
Dur durak bilmiyor göz yaşlarım
BU YIL İKİBİN YİRMİ NİSAN GEÇTİ GİTTİ
Yağmurda saçakların atlarını özledim
Islak kaldırımlarda, yağmur damlalarını özledim.
Sen geleli Kovit ıslanmayı özledim.
Güller açtı parklarda,salıncaklar boş
Rüzgar yağmurlara sarıldı bensiz
Sabun köpüğü gibi hayatım
Gözlerim bu savaşın galibini arıyor...
yahya bozkuş
23 nisan 2020
kovit yasaklı günler.
ankara