Sabrın Sarı Çiçekleri Şiiri - Songül Akman

Ey hayat...
Hiç içten bir gülümseme gördün mü bilmem
Görmediysen eğer,
Gülümseyişlerin en güzeli idi annem.
Cefanın terk ettmediği vefanın bir diğer adresi
Fırtınalar dağıtmış olsada umudun ikinci şehriydi
Ruhu yeni yeşermiş kır çiçekleri kadar nazik
Yüreği sağlam köklere sahip bir çınarlık
Gözleri ise yağmurlu şafak sökümlerinde, bir ateş böceği gibi telaşlıydı....
Bilemesin...
Eelleri krdelen gibiydi kimse inkar edmezdi
Acılardan yoğrulmuş bir hayatta
Ağrı gibi dimdik çıkabilmiş bir dağdı çünkü
Karla kaplı topraklara rağmen,
Yeşermeyi bilen sabrı sarı çiçekleriydi
Koyu karanlıklarda bir kandil ışığıydı annem
Gökleri aydınlatan ışıklı minareler gibi
Bir saksağan kuşu kadar yalnız
Kaninat kadar kalabalıktıonda inanç denen buz mavisi inciler vardı
Bana rahmana sığınmayı öğretmişti
Görürsen eğer sokak aralarında
Semayı kendine yorgan yapan annesizleri
Bunu onlara söle emi
Eminin ki onların anneleride tıpkı benim ki gibiydi
Karla kaplı topraklara rağmen,
Yeşermeyi bilen sabrın sarı çiçekleriydi

SONGÜL AKMAN