Aklıma geldikçe hayalin,çocuklar gibi ağlıyorum
Bir türlü şu bağrımdan söküp seni atamıyorum
Çiçeklerin açtı onlara bakıp koklayamıyorum
Geleceksin diye hergün pencereden bakıyorum
Akşam üstü sen yoksun yine evde bükük boyunlar
Vakit geldi döndü herkes evine çocuklar ve komşular
Dışarıda yağmur yağıyor eve doldu bak karıncalar
Telefonla soruyorlar nerde neden gelmedi diyorlar
Çok özlettin kendini mahzun koydun hep bizleri
Arıyoruz topladığın yazlıkları eşyaları öte berileri
Bulamadık seninle aldığımız elbisenin örtüleri
Sanki yok oldu gitti hatırlarmısın koyduğun yeri
Bütün bıraktıkların aynen koyduğun gibi duruyor
Kızların oğlun bazen şaşırıp seni bana soruyor
Benim gönlüm de hiç değişmedi seni bekliyor
Yeter artık sabrımız yavaş,yavaş belkide tükeniyor
03.04.2008
Bahattin Tonbul
Kayıt Tarihi : 3.4.2008 22:52:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Çok bekledik gelmedin özledik sabrımız azaldı seni bekliyor
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!