Dayandım. Sustukça içimde bir şeyler büyüdü, kırıldım ama toparlandım, yutkunarak geçiştirdim her şeyi. Ama artık olmuyor. Artık içimde ne susacak güç kaldı ne de görmezden gelecek hâl…
Sabrımın sonundayım. Anlayış gösterdiğim her şey bana yük oldu, görmezden geldiğim her şey içimde birikti. Bekledim… Belki değişirler, belki anlarlar, belki düzelirler dedim. Ama değişen hiçbir şey olmadı, değişen sadece benim tükenen sabrım oldu.
Bana "Güçlü ol" dediler, "Sabret" dediler. Oysa kimse sormadı, "Daha ne kadar dayanabilirsin?" diye. Herkes benden alırken, kimse bana "Sen iyi misin?" demedi. Ve işte şimdi buradayım… Son noktadayım.
Bundan sonra kimseye kendimden vermeyeceğim. Sabrımı tüketenler, artık benim sessizliğimle baş başa kalacak. Çünkü bazen en büyük cevap, gitmek ve hiçbir şey söylememektir.
Adettendir,seven vurulur
Sevilenindir gurur
Sevgi dolu dizgin
Sevgi içten
Sevgi savunmasız
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta