Sabrım Da Yoruldu Yâr Şiiri - Yaren Atalar

Ufuk çizgisine saatlerce bıkmadan usanmadan yorulmadan bakmak , bakmak ,bakmak , ulasilmaz ,dokunulmaz, göz ardı edilemez , yanlizca izlemek , gidememek ,dokunamamak , her adımda uzaklaşmak ,bir okadar da yakınlaşmak ama uzlaşamamak, gibiydi Seni sevmek ,bu gecede Sabrım yoruldu YÂR , baktığında ,gördüğünde biraz yeşil, biraz Mavi, ,avucunda berrak bâkir , bir su birikintisi , ,bakmakla görmenin farki ,uçsuz bucaksız özgür denize inad ,denizin ihtişamıyla kaybolan ,göze gelmeyen ama gözden ,(közden ) gelen, yaş, iki tuz un vuslatı, sabrimda yoruldu bu gece YÂR , seher vakti ,ezan seslerinde, gece yaşanan tüm günahlara inad ,zikire devam eden kuşlar, yuvalarına sabirla ekmek tasiyan karıncalar, ALLAH Allah diyerek sallanan raks eden yapraklar ,sabrimda yoruldu bu gece YÂR, siyahla beyazın, Karanlık ile aydınlığın, günah ile sevabin , çizgisini haddini aşmış herseyin ,yeniden doğmanin tekrar tekrar sil baştan baslamanin ,bu gecede sabrım yoruldu YÂR , gül dalında dikenlere kafa tutarak gezinen ,ayaklarını hiçe sayan minnacık gözle görünmeyecek kadar küçük bir böceğin sevdası , kaldırımda yeri olmadigi halde kendine yer edinmeye çalışan çakıl taşlarının davası , gün görmemiş duvarlara ,yükseklere , soğuklara, inatla tutulan ve pes etmeyen sararmis sarmaşığın cabasi , bu gecede sabrım yoruldu YÂR , ağlayan bebeğin hickiriklarindaki yakariş , ruhumdaki zindan, dilimdeki duam kalbimdeki savaş, kaybolma yok olma yokta yok olup , yol bulma ,o yolda sabit kalma , bu gecede sabrım yoruldu YÂR