Sabrım acıyor Şiiri - Zenan Zehra

🌼SABRIM ACIYOR🌼

Ekim hüznü çökmüş bakışlarımın içine.
Avuçlarımda cam kesikleri,
yüreğimde can kırıkları.
Kanıyorum.
Aylar ne de çabuk geçmiş değil mi.
Zaman hayatımızda hükmedemediğimiz
herseyi almis anlaşılan ve ne
yaparsak yapalım asla durdurulamıyor.
🌼
Bugün gidişinin kaçıncı günü bilmiyorum.
Hatırlayabildiğim tek şey ise
bana yazdığın,her kelimesi
ateş misali düştüğü yeri,
dokunduğu herşeyi yok
eden mesajların oldu.
Özlemin dayanılmaz bir işkence
olduğunda, acımı dindirmek
için çıkarıp okuduğum ve tek
solukta içtiğim bir tutam zehir.
🌼
Sahi neydi bizi ayıran?
Mutlu musun gerçekten?
Kim benim kadar sevebildi?
Şifasız bir ağrı.
Sabrım acıyor.
Bu bir ölüm ağrısı biliyorum.
İflah etmeyecek beni.
Gidersem.
Sonsuza göç edersem.
Kim anacak seni her satırında.
Kim üşümesin diye örtecek yalnızlığını.
Kim bekleyecek seni sabahlara kadar?
🌼
Şimdi sen oralarda kendi
yalnızlığın içinde
ürperiyorsundur da.
Kim ben gibi, canından can çıkarcasına
sarılarak, bağrından koparcasına
gelen bir sesle CANNN diyor?
Canımsın, aşkımsın diye bitmez tükenmez
bir çağlayan gibi sana akıyor?
🌼
Nereye yürüsem tüm yollar sana çıkıyor.
Anılar canlanirken yuregimde,
çığ düşüyor bakışlarımdan.
Geçer demiştin, unutursun.
Hadi söyle bana canözüm,nolur söyle.
Sen unutabildin mi beni gerçekten.
Bu deli kızın aşkını söküp
atabildin mi yüreğinden?
Yok yoookkkk.
hiç sanmıyorum unuttuğunu.
Unutulsaydım, unutsaydın,
ben hala yanarmıydim bukadar
.
@__ZENAN__