Sabri İnanç Çetin Şiirleri - Şair Sabri ...

Bir kez gittiysen birinden; bir daha hiç geri dönmeyeceksin! O gidişin,sonu olacak o gidilenin; sensiz yaşayamayacağını anlayacak, Ki bir çicek gibi solacak... Yaşarken ölümü tadacak gidilen,umarsızca kalacak... Giden sensen,sevmediysen unutacaksın, Şayet birde sevipte gittiysen,bir zaman sonra yanacaksın... Hemde ne yanma! Cehennem azabıyla işte o gün tanışacaksın... Soldurduğun çicekler senin közlerin olacak, yaşamaya dayanamayacaksın.. Ama inan yine de yaşayacaksın... Kadınsan,ağlamaktan gözlerin kızarıcak gün ve gün, Erkeksen inan yaşların gözlerine değil,yüreğine sürgün. İşte bu yüzden gel,sen hiç birinden gitme, sevmiyorsanda, zaten o birine hiç gitme!

Tövbelerini duvar yapsan,gelip kalbine koysan,
sarar mı kalbini?
Sarmaz..
Kalbin rengi bellidir;
tövbe ne açar,ne koyultur.
Değişmez kimse;

Unutmak zor iştir; marifet ister. Hatta birini unutmak, birini sevmekten çok daha zor iştir. Çünkü Unutmak hep bir neden ister; sevgi ise nedensizdir. İnsan yüreğide hep sevmek ister. Bilirki sevgi ayna gibidir; sevdikçe sevildiğininde farkına varırsın. Ama unutmak öyle midir? Unuttukça unutulursun! Sevmek bir çicek gibi yeşermekse, unutmak ansız bir sonbaharda solmaktır. Hani hiç bitmeyen bir karanlığı, ebediyen yaşamaktır. Gören gözlerin görmediği gündür; Unutmak Neyi,nasılı,niye unuttuğun önemli değildir. Önemli olan niye unutmadığındır. Unutmadıkça da birşeyi hep ama hep bir umut vardır

İnsanlar istediği hayatı yaşarlarsa*
emek harcamazlar...
İnsanların her isteği gerçek olursa*
istiyecek birşey bulamazlar...
Emek harcamadan,hayal kurmadan*
-Yaşamak;

Gitmek erdemdi senden, feda etmekti büyütülen aşkı. giden ben olmalıydım; çünkü sen gitseydin; ben dayanamazdım. ya ben kalsaydım? kalsaydım mı? İşte o zaman mutluluk; sana hiç uğramazdı. Kendini bilmek şereftir, kendimi bilerek gittim ben senden. Mazertlerim vardı; Çoğu haksız,azı haklı. Savunmadım hiç,ama caymadımda. Çünkü savrulacağım belliydi benim! Yokuş yukarı çıkarken bu hayatı; yanımda gel demek? Ya çıkamazsam o yokuşu? Senide mi sürükleyecektim benimle? Baksana çıkamadımda zaten; bir zamanlar-dediklerim nerede; şimdi ben neredeyim? sende mi burada olacaktın? Yok yok olmaz; ben yanarsam yalnız yanarım, alevi büyütmek mizacım değil, istemedende belki sıçarmıştır kıvılcımları... Acının yükünü taşıyan bendim, İki gözyaşından sonra susan sen. İşte sırf bu yüzden; gitmek erdemdi senden.

Yaşamak...
İnsan olarak doğduğun bu dünyada,insan olarak yaşamak.
Mutlu olduğun zaman gülmek,üzüldüğün zaman ağlamak...
Masum bir tebbesümün,trilyonlara değişilmiyeceğini bilmek...
Uzanan bir dost eline sıkı sıkı sarılmak;
geçenlere yanmak yerine,geleceğe dört gözle bakmak...

Söyelenecek çok söz vardı diye başlayan her cümlede, aslında söylenecek şeyler çoktan tükenmiştir. Bir ümitsizlik lafıdır bu. Geçmişten günümüze ebedi miras kalan Asıl cümle birini giderken izlemekten ibarettir. Ağaçlar gibi olmaktır mesele. Yani sessiz sedasız dikilmek bir şehirde kök salıp Ağaçlar ağlamaz,ağaçlar gülmez O ağaçlar bir tek uğurlar gidenleri sessizce Kesilmedikçe bir ağaç,kök salar hep aynı şehirde. O hava değiştirmez,onun havası kök saldığı yerdir. Ama onu keserler, yaşlanır. Yinede bırakmaz tutunduğu toprağı: bir ümit der.Ümit eder.

Sen dününden korkuyorsun çocuk,
korktuğun dünde bulacaklarından,
hatta bugün yitirmiş olduklarından...
toz pembe mi yaşıyorsun bu hayatı?
yoksa yüzünde ki mutluluk maskesi mi?
peki o maskeyi çıkardığın zaman?

Eh bilader demedik mi;
Aşklar bir yolculuğa benzer,
bu öyle bir yolculuktur ki;
yakıtın tam olmadan çıkmayacaksın o yola..
Sen birde kalkmışsın:depoda hiç yakıt yokken,
yokuş yukarı çıkmayı deniyorsun.

Belki Bizim Hikayemiz; Filmlerden birine anca bir kesit olabilirdi. Ne metraj uzundu,ne de karakterler o kadar da duygu yüklü. Yine de farklı olan bir şey vardı; o da biz-olma meselesi. Ben ve Sendurağında binip,Biz durağında inmek; Herkes beceremez bu işi! Sonunda bizde beceremedik ya; neyse... Bir zamanlar:Yalanlarım Günahımken,Tövbem Sen, olmuştun. Şimdi ise:Sen günahım oldun,Tövbem Yalanlarım! Ve senden sonra olan her hikayem Hepsi yalan.