Kime ait bu beden, konuşan ve yürüyen
kendin bilmez doğupta, nefse uyup ben diyen
akletmeyip aklını, hak etmeyip hakkını
mağrur olup nefs ile, Rabbine isyan eden
mahpus ehli gün sayar,göğsünü taşa dayar,
seni andı ve derinden inledi konstantin son nefesinde,
sevgilisini kaybetmenin hüznüyle yanarak...
Teslim etmedeyken ruhunu,dudağından hece hece ismin dökülüyordu.
Can tenden ayrılıyordu,dil hala seni mırıldanıyordu,İstanbul,İstanbul...!
müjde verdi kainatın efendisi güzel insanlara senin adına.
gün doğdu,güneş gülümsüyor
daha doğmadan onu karşılayanlara...
uykusunu feda edip,
sabah namazı kılanlara...
Bitmez mi sandın bu fani hayat.
Aldanıp dünyaya kandın mı Heyhat.
Bu kısa ömründe etmeden rahat.
Pusuda bekleyen ölüm var ölüm.
Gül gibi yüzün birgün solacak.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!