Sanki o elmayı Adem değilde ben yemişim.
kovulmuşum, yersiz ve yurtsuzken senin küçük dünyana rastladım, dünyanı yurt edindim.
Oysa suçsuzdum arkadan yırtılan bir gömleğim olmadığı için ispatlayamıyorum suçsuzluğumu.
İsa değildim Çarmıh çarmıh gediler beni çarmıha.
Çiviler akıtmadı kanımı belki fakat yüreğim kanadı her gidişinle.
Eyüp değilim sabrı bilmem dayanamam sensizliğe.
Sensiz kaldıkça sanki ebrehe’nin fiilerini taşlamaya gelen ebabiller vurur beni.
Yusuf değilim ama kör kuyulardayım çıksam sarayanın sultanı olsam
Razıyım zindanlarda sürgün kalayım.
Kayıt Tarihi : 17.1.2023 10:34:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!