Sabreyle ey gönül!
El aç bir daha...
Zaman gelir pişman olur elbette...
Sen yine gel.
Niyaz eyle...
Gönül ver.
Sürüp gitmez bu çileler kabul et.
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta