Sabretmedin Şiiri - Mustafa Cancer

Sabretmedin;
Bütün hayaller ufukta kayboldu,
Herhangi bir insandım kurban edildim,
Yağlı bir urganla idam edildim.

Sabretmedin;
Bütün rüyalar kabusa döndü,
Göç edecek başka şehir kalmadı,
Sarı bir gülle yolcu edildim.

Sabretmedin;
Tütün kokusu alışkanlığım oldu,
Geceleri baykuş sesi dinmez oldu,
Dumanlı ve soğuk bir tepede kayboldum.

Sabretmedin;
Bütün umutlar kurşuna dizildi,
Dipsiz bir kuyuda örtbas edildi,
Üzerine bir yudum su serpildi.

Sabretmedin;
Katiller genel afla salıverildi,
Tanımadığım bir tanesi gönlümü dost edindi,
Yaktı,yıktı,kül etti gitti.

Sabretmedin;
Bütün kafesler imdadıma yetişti,
Hangisine gireceğimi şaşırdım,
Acımayın halime çünkü ben zaten kafesteydim.

Sabretmedin;
Bütün tecrübeler sensiz kaldı,
Öğrenmenin yaşı yok,tattım,
Yeni bir tecrübeyle huzurundan ayrıldım.

Sabretmedin;
Yazamadığım mektuplar cevapsız kaldı,
İçemediğim şaraplar bensiz kaldı,
Beklemediğim cevaplardan sualler kaldı.

Sabretmedin;
Yaram iki merhemdir kapanmıyor,
İki idamdır zafer bekliyorum,
Artık rüyalarım bile uykusuz kalıyor.

Sabretmedin;
Söğüt dalında sarı bir bülbül ötüyor,
Topraktaki umutlarla besleniyor,
Koca bir yılan umutları ve onu yutuyor.

Sabretmedin;
Kahrolası şeytana nasıl güvendin?
Sen kendine dahi o kadar güvenmiş miydin?
Oysa sana nasılda güvenmiştim.

Sabretmedin;
Dalgalı denizlerden limanıma sığındın,
Bütün sarhoşluklarını içime attın,
Kapkara dumanlarla limandan ayrıldın.

Sabretmedin;
En güzel beraberliği uçurumdan yuvarladın,
Sabretmedin;
Sarılışlarımı sensiz bıraktın,
Sabretmedin;
En demokratik duyguları kızdırdın,
Sabretmedin;
Sonsuz mutluluğu arzulasaydın SABREDERDİN.

Sabretmeliydin;
Seni bekleyeni sende beklemeliydin.

Sabretseydin;
Belki de beni sevmezdin!
Keşke beni sevmeseydin de sabretseydin,
Ama sabretmedin...! ! !

(01.11.2002 ANTALYA)