Sabret Gönlüm Şiiri - Kalemin Hüznü

Kahve kokulu gözlerinle
bir defa baksaydın gönlüme
Kırkyıl hatrın kalırdı şu viran ömrümde
Başıma taç, acılı yıllarıma ilaç yapardım,
sarardım sineme
Günler günleri kovaladı
Ben aşkını istedim.
Geçtiğin her sokakta,bir dilenci gibiydim.
Allah dedim sustum. Yutkundum!
Eyy gönlüm sabret!

Bir bilsen nasıl seviyorum seni
Oluk oluk kanıyor yüregim.
Kalbinde varolmadığın birini sevmek
Ahh nasıl bir duygu sende var olmak,

Oysa ben dört nala koşan
Yılkı atları gibi gelirdim sana.
Öyle coşkulu öyle heycanlı
Ayağımı kırdın
Umudumu kırdın
Yaralandım!
Ahh Küçük Sevgilim
Öldürme bu aşkı vurma kalbimden
Gel tut ellerimden...