Sabreden Derviş 2 Şiiri - Müzeyyen Yavuz

Ey derviş bey
banda öğretsene
bu yürek çok yorgun,
ve ben yapa yalnızlığımla
kaldırımlarla misafirim bu gece
gecenin içinde bütün
hüzünlü gözler üzerimde
denizin ortasında kalmışım
bir adadayım ben,
yüzme bilmem
çırpındıkça batıyorum
bana yüzmeyi öğretirmisin ?
bir yerlere bırakmışım yüreğimi
bıraktığım yerden
çok uzaklardayım.

kapatmışım kapılarımı
üstüme süngüledim
söz geçmiyor kalbime
ey sabreden derviş,
bana sabretmeyi öğretirmisin

*************
*************

Bu sabah biraz daha
İyiyim,
Çocukluktan kalmayım,
Çilekli gofretimi
Katlarına ayırdım tek tek,
Önce kremasını dişledim
Sonra atıverdim ağzıma
İyiyim