Şablon Şiiri - Mehmet Çoban

Şablonlarla konuşmayı hiç sevmem
Bilirim ki gerçek dışı hareket edemem

Her düşünceden insana haklısın diyebilirim
Her düşünceden insana yanlışını söyleyebilirim

Haklısın dediklerim beni kendinden sayardı
Yanlışını söylediklerim ben düşmanı sayardı

Hâlbuki hiç kimsenin düşmanı değildim
Sadece gerçekleri, insanca, dostça söyleyendim

Ne var ki, hayata şablonlarla bakmak
İnsanların görüşlerini dayatmak
Ölümlü insanların fikirlerini ölümsüz saymak
Tanrı’ya özgü söylemler gibi algılamak
Kendine güvensiz insanların temel davranışıydı
Temel davranışı böyle olanlar hep çıkarcı davrandı
Gerçek diye, ürettiği yalanların arkasına saklanandı

Aklıma sordum, sen şabloncu musun?
Yerine göre diye cevap verdi, “Tuh sana, yuh sana, hiç beklemiyordum”

Muhakememe sordum, sen şabloncu musun?
Muhakeme nedir diye cevap verdi, “Niye soruya soruyla cevap veriyorsun? ”
Dedi, “ne yapayım, muhakeme dengedir, herkeste denge yok bilmiyor musun? ”
Ne kadar doğruydu. Herkeste denge mi vardı ki?
Denge dediğin şey, kültürlere göre, çıkarların arzusu, hevesiydi.

Benim ayranım ekşi değil, sizin ki ekşi mi?
Aklım ayranıma göre, dengem ayranıma göre değil mi?
Özeleştirdim, benim ki hep öyle, sizin değil mi?

Hayattaki çabam, ayranımı ekşitmekti
Şöyle göğsümü gere gere, benim ayranım ekşi diyebilmekti

Şablonların dışına çıktığımda, ayranım ekşileşti
Şablonlarmış meğer ayranımı ekşitmeyen, bu hayatımın tespiti

Ne zaman şablonlar hayatıma hâkimse, hepsi birer dogmamdı
Dogmaları yıkıp geçince, şablonlarım ekşiyen ayranımdı

“Her taşın altında bir yılan kıvrılmış yatıyordur” derlerdi eskiden
Bu sözün anlamını anlamamıştım gerçeğiyle harbiden
Geçmişime bakıp, hayatımın taşlarını kaldırdığımda, yılanları gördüm
Kıvrılmış yatıyorlardı, bir ses yankılandı “sakın uyuyorlar sanma” aç gözün
Gözlerim fal taşı, yılanlar sırıtkan bakışlarıyla, dilleri sarkık tıslıyorlardı
Yay gibi kıvrılmışlar, sanki üzerime doğru fırlayacaklardı

Dikilmiş taşları kaldırdım, yıktım birer birer
Aramızda yılanlar dolaşmaya başladı derbeder
Ortalık tıslamalardan, fıslamalardan geçilmiyordu
Hangisi doğru, hangisi yanlış seçilmiyordu

Her yılan bir şablon, her şablon bir yılandı
İnsan hayatında kıvrım kıvrım kıvrılandı

Hayatımda Musa’nın asasını aradım inançla
Yılanlara karşı olsun istiyordum ejderha

Asa fantastik hikâyelerde değnekleşerek kaybolup gitmiştii
Aklım, muhakemem, iradem, inancım asanın gerçeğini bilememişti

Yılanların yalanlar olduğunu anlayamamıştım
Asanın yalanları öldüren gerçekler olduğunu kavrayamamıştım

Firavunun yılanlarını (yalanlarını) şablonlarını öldüren asaya inanmıştım
İnancımda, hayatımda, yalanlarımı öldürecek asayı bulamamıştım

Zaman geçti, özümden öte öz bulamadım hayatta
Kaybolup gitmemek için çağdaki aydınlık kalabalıkta

Geçmiş, bir yalanın kuyruğunda hayallerle süslüydü
Kahramanlıklar, dayatmalar, çağımın aydınlık gülüşüydü

Vurdum her birinin yalanına asayı
Ben vurdukça aklım şablonların dışına kaydı

27.02.2011 - İzmir