Sabit Tecrübe Şiiri - Şadi Sırkıntı

yaşadıkça anlıyormuş insan
şu kısacık hayatın akıbetini
saçlarında beliren her kar tanesinin
gün gelip kefeni olacağını
ve dökülen her telin
başından değil
ömründen gittiğini
yaşadıkça anlıyormuş insan

yaşadıkça anlıyormuş insan
eskisi gibi göremediğini
eskisi gibi duyamadığını
yüzünün eskisi kadar
taze olmadığını
ellerinin eskisi kadar
güçlü tutmadığını
ve aslında nihayet
hiçbir şeyin,hiç kimsenin
eskisi gibi olmayacağını
yaşadıkça anlıyormuş insan

yaşadıkça anlıyormuş insan
başın ne kadar yüksek olursa olsun
gözün enginde olmalıymış
can dostun,tevazûn
düşmanın kibirinmiş
asi bir nehir gibi
ne yana akarsan ak
er geç döküleceğin yer
o engin denizlermiş
yaşadıkça anlıyormuş insan

yaşadıkça anlıyormuş insan
yaşamanın değerini
dikenlerine küsüp
koklamadığın ömrünün
biçâre bir gül gibi
solup gittiğini
bir avuç su misali
ellerinden akıp giden hayatta
sevmenin,sevilmenin güzelliğini
yaşadıkça anlıyormuş insan