Sabit'e ye Sübutlar Şiiri - Nebi Ünler

Kelamın başlangıcı, sedanın ilki Elif…
Ademî kitaplar da tevatürler muhtelif
İlk merak, Bab-ı Esra… Haram-ceza, ilk sürgün
Yudumlar ilkten sona, Dünya, Ezan-ı şerif.

Beni tanıyormusun, ben kimim? Söylermisin
İki mavi arası, şehirler, köylermisin?
Nasıl sığar ey kalbim, âlemlere sığmayan?
Elif, Ye, kardeşlere, ayna, sır, peylermisin.

Ariflerce cevaz’sız, çözülemez kördüğüm.
Toprak, ruh… Tekrar toprak, kozasıdır ördüğün
Can’dan, can a, seyahat, fani dünya hayatı,
Aynaya baktığında, hangi ayna gördüğün?

Yılgın Yağmur bakta gör, hem var, hem yok bulutlar
Uyanıkken, uyku da, hem dar, hem bol, umutlar…
Hak tefekkür; Mevcudu, arayışı mevcudun
Okuyanın yazgısı; Sabit’e ye sübutlar!

Elif: Kuran Alfabesinin ilk harfi, doğru, bir, Rab…

Lamelif: Dolambaçlı, eğri büğrü, çarpık

Sabit : Berkarar ve payidar olup durmak, Oynak ve müteharrik olmamak. Kat’i olarak meydana çıkmak. Sabit oluş.

Sübut : Gerçekleşme, şüpheye yer bırakmayacak biçimde ortaya çıkmak.

Mevcut: Var olan, bulunan, bir topluluğu oluşturanların tümü.