Sabırtaşı Şiiri - İsmet Barlıoğlu

Seni kardan bir genç kız yaratmış Yaratan,
Simden, sırmadan saçların,
Lekesiz kömürden gözlerin,
Burnun körpe tomurcuktan, ağzın gülden,
Bir ömür seni doyamadan sevmem için
Geriye bir şey kalmasın diye
Ömürden.

Onun için senin yüreğin kardan, buzdan,
O körpe bedenin eriyip gitmesin diye,
Akmaya kalksa; onun içindir ki
Gözpınarlarında donar kalır gözyaşların,
Onun için buza kesmiş ellerin, ayakların
Ve gülümsemeyi bir türlü beceremeyen yüzün,
Onun için varlığını sarıp sarmalamış
Baştanbaşa durgunluk,
Baştanbaşa
Hüzün.

Ne geceyle işin var, ne gündüzle,
Ne ağlamakla, ne gülmekle,
Ne bir küçücük gülücükle;
N ‘eylesin sıcacık bir yüreği buzdan bir beden
Veya bir-iki damlacık gözyaşını?
Mevlam bana süs için mi yoldaş etmiş sanıyorsun
Sabırtaşını?

(KANAMA YÜREĞİM isimli Serbest Şiirler 'inden > 75-76/100)