Sabırsız Şiiri - Şükrü Metin

Sevinç yakın diye kandırıp durdun
Mutluluğa yelken açmak ne zeman?
Beni ateşinle yandırıp durdun
Aşkın şerbetini içmek ne zaman?

Yaşanan zamandan evlâdır dünler
Bitecek mi verdiğimiz ödünler?
Umudu saklar mı gelecek günler?
Hüzünlere kefen biçmek ne zaman?

Erişerek vuslat denen duyguya
Son verip de derin dipsiz uykuya
Dengeyi kaybedip düşmeden suya
Efkâr köprüsünü geçmek nezaman?

Gam filizi benzer oldu ormana
Hasret kaldım yüreğimi sarmana
Toplayıp da ayrı ayrı harmana
Elemi coşkudan seçmek ne zaman?

Yüceden âleme gözün kırparak
Kuyruğunu yıldızlara çarparak
Bulutun üstünden kanat çırparak
Süzüle süzüle uçmak ne zaman?

Acıları birbirine eklerim
Yeşeremem bak kurudu köklerim
O günleri sabırsızca beklerim
Sevgiyi dostluğu saçmak ne zaman?

Dilinde sitem var kalbinde hüzün
Ağzından çıkanı tutmuyor özün
Garip Metin-iyim riyaymış sözün
Huzur deryasına kaçmak ne zaman?