Sabırlı Yanış Şiiri - Mehmet Erdoğan 3

Seni bırakmazdım ellerim olsaydı,
Kanadım olsaydı çırpınırdım hep.
Kimse yanaşmaz dokunamazdı,
Ne bir yılan tıslar, ne sokar akrep,
Bir kartal olsaydım pençe atardım,
Boran olsam toz dumana katardım.
Bırakmazdım seni, kansere yârim,
Yoktu ne kanadım, ne de ellerim.

Seni bırakmazdım gücüm olsaydı,
Herkese geçecek sözüm olsaydı.
Yatakta uzanmış narin bedene,
Dokunmayın derdim, her şeye, kime,
Kellesini alır geçerdim inan,
Feriştahı olsa sana dokunan.
Seni bırakmazdım gücüm olsayı,
Her şeye geçen sözüm olsaydı.

Azraile bile derdim dur hele,
Dokunma ey melek bu narin güle.
Çok çekti dünyada bu garip çile,
Birazcık da görsün yar huzur hele.
Ya da haber salıp derdim bülbüle,
Bir diriliş üfle bu narin güle..

Takdirin önüne geçemezdim ki,
İsyan zehirini içmezdim ki!

Bizim de toyumuz ötede olsun,
Zaten oradadır ebedi füsun.
Bayramın en güzel demleri bütün,
Orada toplanmış olmuş bir bütün.
Orada vuslat var hem de ebedi,
Mutu eder Fatmayı ve Mehmet'i.

Ellerim olsaydı ve de kanadım,
Bir kartal olsaydım, ya da bir boran.
Bir pençem olsaydı, yine atmazdım,
O vuslatı pek ucuza satmazdım.
Seninle cenneti kaybetmekti bu,
Onun için sabretti bu ademoğlu.