Sabırla dost. Şiiri - Sedat Kocabey

Yine gözümde yaşlar var bu gece,
Yine ellerim titrek,yine yüreğim yaslı.
Yine uykularım haram,yine geceler kara basan bana.
Kaç geceyi geçirdim böyle uykusuz,
Kaç geceyi erdirdim sabaha.
Hiç bu kadar ağır gelmedi hasret,
Hiç bu kadar yormadı yüreğimi.
Neleri sığdırsam yüreğimin boşluğuna,
Nelere sığsa da yüreğim yanmasa.
Ne sözün tesellisine meylederim,ne resimlerin avuntuluğuna.

Göz görmeli,el tutmalı,hissetmeli varlığını yüreğim.
Hiçbir şeye benzemiyor ayrılığın yıkımı
Ne telefondaki ses merhem yaralarıma,
Ne mektupların satırlarını anlarım gönlümün fırtınasında.
Çıldırır özlemlerim.
Yinede saklarım göz yaşlarımı,zayıflığımın ifadesi olmasın diye.
Kim anlar ki beni,kim dinler gecelerin kara basanlarında.
Kime sığınırım engin denizlerin fırtınasında.
Kime demirlerim,
Ve kimin eli dokunur ki teselli olsun diye hasretli gecelerime.
Her şeye rağmen yinede sabır diyorum,
Yalnızca sabırla dost oluyorum...