Sevgi, saygıdan hiç nasiplenmemiş,
Kaba, saba tipler zırlar sürekli.
Hiç birinde edep, hayâ kalmamış
Fakir, fukarayı horlar sürekli.
Her konuştuğunda haddini aşar,
Meydanı boş bulup coştukça coşar,
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta