Sabır yüklü bir hayatı yaşıyorum.
Ne çok sırtımda yükler taşıyorum...
İnsanım sadece biliyorum ölümlüyüm.
Düşlerin diyarından bile azadeyim...
Gülmelere sensizliğinden beri hasretim...
Bir ses çınlıyor beynimde bir yerde..
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta