Sabır Yolculuğu Şiiri - Salih Şanlı

Sabır Yolculuğu

Yüreğini hazır tut bu çetin yolculuğa
Usanmadan metânetle göğüs ger zorluğa

Gönül sevgiliye râm oldu bütün gücüyle
Güç ondan, güçlük ondan, korkup yılma ilerle

Tâlip yürekleri çetin bir aşka hazırlar
Hür yaban atlarının otladığı bozkırlar

Develerin ağır ağır yol aldığı çöller
Balıkların oynaştığı tatlı sulu göller

Boyun eğer, geçtikçe sevdâyı arayanlar
Aslanların hüküm sürdüğü ıssız ormanlar

Yedi denizi, yedi iklîmi aşan gemi
Bilgece sabrıyla ışığa giden gölge mi ?

Sabrı öğütler kanat çırpan martı kuşları
Gümüş renkli denizin apak dokunuşları

Âşıklarla berâber su gibi akıp çağlar
Kartalların yuva kurduğu heybetli dağlar

Bu yolda bekler zehirli otlar, süzme ballar
Serçelerin, kumruların ötüştüğü dallar

Tarlalara tohum ekenlerin bereketi
Güneşin alnında ter dökenlerin zahmeti

İnsanların kızgın, acımasız kılıçları
Ezâlar ki, çekilir vücûdun her damarı

Yaban ellerde, meşakkatli yollarda dehşet
Açlık, yoksulluk, korku, merhamet bilmez vahşet

Aşktan uzak zâlimlerin alaycı sözleri
Ateşli gözlerinden bakan nursuz özleri

Bilekleri kızıla boyayan paslı zincir
Demirden akrep, kuyruğunda can yakan zehir

Bir ceylanı oklarcasına âşığı vuran
"Bir sevgilin mi var, bu aşk da ne ?" diye soran

Başında bekleyen akbaba, gözbağı, sihir
Âşığı yalanlayan, çöllere süren şehir

Kargaların güvercinlere hor davrandığı
Sevenlerin kahırlar içinde kıvrandığı

Kırlangıçların yuvasını dağıtan devir
İçten sevmiş sâdıklara kin besleyen kibir

Cânân uğrunda hafif kalır bu ağır kahır
Yükü dağ gibi omuzlamak değil mi sabır ?

Toprak bir ses vermez, ne yaparsa yapsın insan
Fezânın sükûtunu bozmak istemez bir ân

Sevgiliyi yâd eyler göklerin sükûneti
Sılanın eşsiz hazlarına bağlar gurbeti