Ayrılığın bileklerini kesiyorum
Ellerim kan
Seni tanıdıktan sonra
Uyku bana ben uykuya düşman
Karanlığın ellerimiyim ne
Gecenin saçlarını örüyorum
Esrarlı bir gözlük gibi takılmışsın gözlerime
Nereye baksam seni görüyorum
Bir hançer gibi saplanmış yüreğime uzaklık
Sabır yokuşunun dikenlerini temizliyorum ayaklarımdan
Her saat başı altı kurşun sıkıyorlar özlem damarlarıma
Kan yerine ismin dökülüyor dudaklarımdan
Çile çile olalı böyle kalleş olmadı
Her gün yeni bir sorunla boğuşuyorum
Set üstüne set çekiyor önüme gündüzler
Seninle ancak düşlerimde konuşuyorum
Bir gün şansızlığı ölüme mahkum edecekler biliyorum
Kederin ipini darağacına kendi ellerimle bağlıyacağım
Ve bozup erkekler ağlamaz kuralını
Doyasıya ağlıyacağım
Topla artık gözlerini yollardan
Sabır yokuşu bitti bitecek
Tamamlanmadık tek çatısı kaldı sevda evimizin
Yakında bacasından mutluluk tütecek
Yaşar Baran
ne ayıldım
ne ayılabilirim
ne ayılmak isterim
başım ağır
dizlerim parçalanmış
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta