Sabır Yokuşu Şiiri - Yaşar Baran

Ayrılığın bileklerini kesiyorum Ellerim kan Seni tanıdıktan sonra Uyku bana ben uykuya düşman Karanlığın ellerimiyim ne Gecenin saçlarını örüyorum Esrarlı bir gözlük gibi takılmışsın gözlerime Nereye baksam seni görüyorum Bir hançer gibi saplanmış yüreğime uzaklık Sabır yokuşunun dikenlerini temizliyorum ayaklarımdan Her saat başı altı kurşun sıkıyorlar özlem damarlarıma Kan yerine ismin dökülüyor dudaklarımdan Çile çile olalı böyle kalleş olmadı Her gün yeni bir sorunla boğuşuyorum Set üstüne set çekiyor önüme gündüzler Seninle ancak düşlerimde konuşuyorum Bir gün şansızlığı ölüme mahkum edecekler biliyorum Kederin ipini darağacına kendi ellerimle bağlıyacağım Ve bozup erkekler ağlamaz kuralını Doyasıya ağlıyacağım Topla artık gözlerini yollardan Sabır yokuşu bitti bitecek Tamamlanmadık tek çatısı kaldı sevda evimizin Yakında bacasından mutluluk tütecek Yaşar Baran