Sabır ve Umut Şiiri - Ferhat Eren

Dağ çiçekleri yanan küllerimde bitsin istemedim.
Yanan yüreklerdeki alev hasretin buzlarını eritsin istedim.
Dağ çiçeklerini özgürlüğe uzanan ellerim gibi sevdim.
Tohumlarını umutlarıma hayat versin diye gönlüme ektim
Doruklarını kaplasa da sisler geleceğimizin.
Yüreğimizdeki eşsiz duygu kılavuzu olacaktır aydınlık yolların.
Habercisidir pencerenden gelen sevda kokusu umut dolu yılların.
Ben yıldızları makber yapmak için sevmedim.
Bakışlarına emsal bildim,
Umuda uzanan ellerimizi nuruna kenetledim.
Yüreklere gömülürse yazık olur, emek verdiğimiz sevdaya.
Yüzündeki mutluluk ışıkları misal olsun hep güneşe ve aya.
Hatırlatmasınlar bize hüznü, ayrılığı,
Biz onlarda bulduk aşkı, sevdayı, yarınlara umudu.
Sensiz yandığı gecelerde ocağımın,
Onlarda buldum bakışlarını,
Onlara anlattım yarınlarımı.
İstemem anı olmasın yüreğimizin vuruşları
Saçlarının kokusunu aratmasın kır çiçeklerinde,
Sonsuza çıplak ayak yürümek istiyorum birlikte.
Mutluluğumuza vurulan kilitleri kıracaktır sevdamız,
Boşuna direnmesin kara gecelerin sahipleri,
Sahibi olamaz ne, ruhumuzun, ne de yüreğimizin.
Bedenimizi de kurtaracağız, kaderin teslim ettiği emanet ellerden,
Sonsuza gülerek yürüyeceğiz inanıyorum çiçeğim inançla, birlikte,
Bu gün olmasa da, yarın mutlaka,
Ellerin ellerimde, ellerim ellerinde…