Sabır Kalesi Şiiri - Turhan Toy

Ey gölgesi kayıp ev
Sıcacık yüreğe inşa edilen koca ülke
Özgür iklimlerin tutuşturduğu yanıklık
Sokak ortalarını serinleten düş mavisi
Güllerin kol kola girdiği çelenk
Ufukta hercai gün ışığı
Usul usul damıtır ay suları
Annem geçer yerçekimi şenliklerde
Yanağında kuşluktan bir çil sabahın
Papatyalar gibi bir avuç toprağa serptik gönlümüzü
Toprak kadar cömert
Toprak kadar vefalı yüreğine annem

Serçeler buğu taşır tüner kirpiklerine
İpil ipil merhamet sağılır gecelere
Zemzemin izi kalır dudağın değdiğinde
Fecre çentik atar her gecenin ninnisi
Beşiğimi sarmalar efsunlu nefes
Çekerim derin derin kokunu yüreğinden
İzler kaybolduğunda tutarım eteğinden

Ah o yuvayı yaptığın günler
Kalıp kalıp kerpiçlerin terinde
Bir temmuz vardı bir de sen vardın
Çatlamış dudaklarını efkârla ıslatıp
Koskoca bir dünya kuruyordun
minicik çekirdeğin özünde
Duvarlardan sızarken katıksız sevgin
En zifiri karanlıkta gülümsüyordun yıldızlara
Artık karanlıklardan korkmuyordum
Şimşekler çakıyormuş aldırmıyordum
Şefkatin örtüyordu üzerimizi
Ne gücün tükeniyordu ne merhametin
Yorgun gece omuzlarında uyuyordu
Sen yine dimdik ayakta duruyordun
Annem
Ben yine sana muhtacım
Sen yine sabrın kalesi

Yüklendin en mukaddes ismi omuzlarına
Taktığında nişanı cennet kokan parmağa
Öptü avuçlarını perdesi kalkmış dua
Iskaladığında renkler saçının her telini
Bir tutam gece serptim gün düşmeden zülfüne
Sen şefkati topla ben yağayım sabaha
Müjdeli asırlara düşürelim cemreyi
Zaman tersine akıp öze büründüğünde
Kanadının altında gölgelenecek gölge

Annem hala başım sol göğsünde
Sen ki sağ göğsünden doyurursun âlemi
Büyüdüm bak, boy boy çocuklarım
Bak, boy boy çocukların desem de
Bilirim çocuklar büyümez anne
Ayağıma diken batsa her yanın sızlar
Buram buram şefkat dökersin insanlığa
Çiçeklerin biriktirip arıların taşıdığı sen
Yürüdümse, konuştumsa, güldümse, ağladımsa sen
Sen ki Hacerde ki susuzluk, Sarada uykusuzluk
Aminede ki muştu, Haticede ki huşu
Meryemde ki letafet, Fatımada zerafetsin
Ey hakkı ödenemeyen gonca
Rüyaların en güzel konuğu
Sen ki canların cananısın
Bu ihanet diyarında
Herkes gitse bir tek sen kalırsın

Teninde tipi titrer açılır bütün yollar
Göğsünde güneş erir yanar yırtılır yıllar
Tülbent tuzunda tüter gözyaşı rayihası
İmlere ayna tutar yanar ana mahyası
Tarihe not düşülen en masum mürebbiye
Dizlerinin dibinde turab olsun talebe