Sabır Kâf-ı Kûf Dağıdır Şiiri - Mehmet İ ...

Sabrın sonu selâmettir
Sabreden erer kemâle
Buyurulmuş ki rahmettir
Müntazır kılar Cemâle

Sabır Hablûllâh bağıdır
Balken, öfkeyle ağıdır
Fahşayı kırar dağıtır
Sabrla nazâr kıl ahvâle

Ben ki dertli bir bülbülüm
Sararıp solunca gülüm
Ayrılıktan ehven ölüm
Tahammül lâzım bu hâle

Sabır nûru kibriyâdır
Sabrın sonu asfiyâdır
Sabır sonsuz bir vahadır
Eyyûb’a Lût’a bak hele

Sabır küfre imân oku
Sabırla yaz sabrı oku
Sabır firdevsinden koku
Sabrı nolur bir incele

Sabır Kâf-ı kûf dağıdır
Sabır İremler bağıdır
Sabır cennet otağıdır
Bakın Mamud adlı File

Sabırdır taşı aş eden
Sabır ayağı baş eden
Sabırdır Mısıra giden
Gardaşda kuyu hecele

Sabırdır nârı nûr eden
Sabırla ataşa giden
Sabır İbrâhîmde beden
Sabır cennettir ecele

Nûh duâda sabır dilli
İcâbet Tufandan belli
Sabırla dokuzyüz elli
Sene çekti bile, bile

Sabır acıdır meyvesi
Tatda meyveler enfesi
Onbeş asırdan ötesi
Sabırla erer menzile

Gül dalına bülbül konar
Feryâd ile gili anar
Gül de sevdiğini sınar
Sabrı azmile yücele

İmtihan içindir keder
Kendisine yazar kader
İblisin peşinde gider
Her kim ederse acele

Sabır etmek tevazudur
Bu; yaratanın va’zıdır
Sabredenden Hak razıdır
İyi güzeli öncele

Sabır Dâvud, Süleymândır
Et Zülkarneyne dayandır
Melike Melkıs ı’yandır
İmânı söyletti dile

Kıbti idi darbettiği
Kabilesi harbettiği
Mısırdı çıkıp gittiği
Sabrla tutup el, ele

Sabır Mûsa Rasûl oldu
Suayb çobanını buldu
Tûr dağında A’sâ oldu
Rahmetti çektiği çile

Sabırda Rasûle baksan
Tevazu külâhı taksan
Zulüm olur yerle yeksan
Emeğin; olmaz nafile

Sabret sen İSLÂMİ sabret
Cevher-i sabr ister gayret
Uyur iken sabrı seyret
Canın çıkar güle, güle