İnsanın bu dünyadaki sınavının yüzde ellisi sabır ile imtihanıdır!
Terkedilmiş yeni doğan bir bebeğin çaresiz ağlaması ile dolaştım yollarını;
Gözlerim yollarına son bir umutla baktı hep...
Geç kalan ben miyim?
Yoksa Sen mi erken geldin?
Gözlerinden düştü yıldırım gönül dünyama
Şimdi sahiplen desem yaktığın gönül yurdu mu;
Sözüm geçmez ne çare.
Belki de akşam güneşi batımından önce ki son umuttu benim ki!
Artık sanırım kayıp ettim
Yenilgi kalbimi hapis etti.
Sabır diye başladım Sabırla kaybettim
İmtihanım seninleydi
Kaybettim mi kazandım mı emin değilim?
Kaderime sende yazılmışsın ne çare?
Son bir yangın son bir ateş
Allah’ın, senin için, bana verdiği mücadele bu kadarmış
Razıyım rahmandan gelene,
Hoşgeldin dedim gelene ve mücadele mi ettim bana verilen cüz i irademle!
Finalim seninleydi ve sabırla bu finalin sonucunu bekledim
Bana düşen görev bu kadar
Bundan sonra ki imtihan senin
Kaybetmekte kazanmakta senin iradende
Kayıt Tarihi : 28.7.2013 01:06:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
insan yaşar, gönül konuşur; kalem yazar...

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!