Sabır Dağlarının Eteğinde

Üstüne karınca ölüsü yapışmış kağıtlara yazıyorum
Yasak fiiller işlerken yine
Biraz durulmuşum hayatımın bu devresinde
Sabır dağlarının eteğinde
Devamlı kokusunu soluyorum kokusunu!
O eşsiz güzellikteki manzarasıyla birlikte sabrın

Taşacak nehirleri yok belki
Cesareti belki, kabiliyeti değil
Bu kadar yoksunken her şeyden
Taşırmamalı işte
Sorumluluk denen ağır vebal altında
Ve de dağlarının eteğindeyken sabrın

Geldi geçti işte bu devrede
Atlattık bir sinsi devriyeyi daha
Alışmak, alıştırmak nefsi nöbetlere
Sonunda gelecek bir gün şafak nasılsa
İyi ki yemin etmemişim
Hayatımın bu döneminde
Askeri terimler kullanmamaya
Yeterince yasak var
Gerek yok bir de
Kendi kendine zincir vurmaya

Şafak üç yüz iskele alabanda
İstikamet sonsuz vuslat
Tam yol ileri kaptan
Devam sayı saymaya…