Ve tesbih kopar
Taneleri dağılır
Sabır biter
Vakit yangındır
Ustura ağzı kanar
Öfke beladır
Zifiri gece şahit tutmaz
Silahı tutan el haklıdır
Kim vurduya gider feryat
Ardından ağıt yakar yürek
Gözyaşları gözlerden kaçak
Kör zindan sağır isyana misafir
Ve hüzün çöker
Uçurumlar büyür
Kırık dökük her ezgi
Gül yanar ay parlar
Hasret kızıla boyar
Gözyaşına benzer her inci
Cesetlerle konuşur gölgeler
Tabut içinde bir derya
Kimi ölünce sever tutkuyla
Kimi ölünce sevilir ısrarla
Sonsuzluk kül kafesinde
Kül hasrettir savrulmaya
Kayıt Tarihi : 10.3.2017 19:10:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!