Kızgın bir alevin başında toplanmış herkes,
Kimisi su sanıp telaşla benzin döküyor yangına.
Oysa düğümü asıl kördüğüm yapan, bu şuursuz çırpınış,
Bakmak ile görmek arasındaki o ince dengededir bütün sır.
Seyretmek acizlik değil, gerçeği görmenin ta kendisidir bu vakitte,
Çünkü bulanık suda yönünü sadece nefesini tutan bulur.
Bırak öfke kendi hırsıyla yorulsun, köpük sönsün,
Bu yağmur... bu yağmur... bu kıldan ince
Nefesten yumuşak yağan bu yağmur...
Bu yağmur... bu yağmur... bir gün dinince.
Aynalar yüzümü tanımaz olur.
Bu yağmur kanımı boğan bir iplik
Devamını Oku
Nefesten yumuşak yağan bu yağmur...
Bu yağmur... bu yağmur... bir gün dinince.
Aynalar yüzümü tanımaz olur.
Bu yağmur kanımı boğan bir iplik




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta