Sabır Şiiri - Davut Affan Yılmaz

Sabretmez ise ademoğlu ne olur bir gün,
Bütün cihan ebediyen olacaktır sürgün.

Hakikat için mücadele gerektir bize,
Bir pusulan var ise gerek kalmaz ki ize.

Yüreğimizin yangınına sudur müntekim,
Ama sabrın sonu da selamettir nitekim.

Dar ağacı olsun sonumuz geri dönmek yok,
Bir dava erini asacak hiç bir halat yok.

Yezitoğlu yezit güldürmez bizi kahkahan,
Bizi tehdit güldürür, burda herkes kahraman.

Biz bu dünyadayız, hepimizin adı Yahya,
O gün gelince keyfime bulunmaz ki kahya.

Silahları kuşanıyoruz tecelligah Alim,
Daha fazla oturmaya kalmadı mecalim.

Yüreğimiz darma duman, gerek bize ihlas,
Müntekim bizi celbederse sırrımız vakkas.

Güzel günler gelecek, sabır eyle yiğidim,
Sancak yere düşerse, küser bize şehidim.

Karanlıktan korkma çetindir şimdi vakt-i tan,
Güneş gökte doğunca, yerde kalmayacak kan.

Baksana bir etrafa, sokaklar dahi ahır,
Hak tecelli olunca, eder hepsini kahır.

Ne hadsizlik böyle, kaçtır senin akıl yaşın,
Haddini aşarsan gövdende durmaz o başın.

Biraz zulüm görürsek, açılır bizde iştah,
O zaman lafla doymayız, olsalar feriştah.

Her toprak bizimdir batı,doğu,balkan,kafkas,
Bir dava erine bulamazsınız bir mahlas.

Rah-ı halık uğruna, mevt olmaya ant içtik,
Nizam-ı Alem için, hayata kefen biçtik.

Davut Yılmaz ( Affan)