Sabır Şiiri - Dağlar Özügüç

Bunca yıl söndürmedim
İçimdeki sevda yangınını
Sürekli oyaladım umutlarımı
Kış oldu
Karlara yazdım arzularımı
Tipi savurdu ordan oraya
Bahar geldi
Kekliğe verdim coşkularımı
Bir avcının hırsına kurban oldu
Yaz oldu
güneşe yükledim hararetimi
Engin denizler ateşinden kurudu
Sonbaharda
Sarı yapraklarla süpürdüler hasretimi
Çöpçülere sordum nerede ?
Bilemediler

Yalnızca seni düşlemek kaldı bana
Yıllarca salkım söğüt gibi
Başım önümde seni bekledim
Susuzluktan yarılmış toprak
Misali dudaklarının yangınıyım
Bereketli yağmurları bekler gibi
Haberini hasretle sabırla bekledim
Ama gelmedin hiç gelmedin
Uzak diyarlardan bir haber bile vermedin
Seni ne kadar sevdiğimi bilmedin
Bilemedin
İki şeyle yıllarca avundum durdum
Biri ile Sabrettim diğeri ile Şükrettim