Sabır Şiiri - Ömer Akçayır

Rab’den gelen cennet elçisiyim.
Cahilin düşmanı, Âlimin kardeşiyim.
İnkâr edenim çok olsa da Gureba iyi tanır beni,
Yakup’tan kalmayım ben, Yusuf çilesiyim.

Ne asırlara hükmetti ruhum benim.
Herkesleri tanırım, herkesleri bilirim.
Ben ki ne tesbihler gezerim.
En çok tavsiye edilen elbette benim.

Aşkla süsledin mi beni, tadıma doyamazsın.
Her şeyi denersin ama beni kandıramazsın.
Biçare kalırsın bir gün büsbütün,
Beni hayatından öylece silip atamazsın.

Elemde ben varım, ilim de ben,
Hiddet sardı mı yüzünü dilinde ben,
Kaçmak istersin şu fani mahzenden,
Ben çıkarım karşına, ben.

Çoğu kez ben gelirim zalimin hakkından.
Susanı daha çok severim, konuşandan.
Çağırana tam vaktinde gelsem de,
Çağırmayana da gelirim çok sonradan.

İlacım zamandır, imanım tam.
Herkese ermez elim, her yere koşturmaktan.
Siz çağırmasını bilirseniz beni,
Oyalanmadan gelirim, hem koşaraktan.

Hastalar sever beni, ben de onları.
Biçarelerle çok gezeriz kaldırımları.
Uykusuzlara su gibiyimdir.
Sessizce konuştururum onları.

Sabır otundan gelir adım,
Meyvem tatlıdır, acı da olsa tadım
Üç kardeşim var efendimden tavsiye,
Üçümüzde ayrılamayız ölesiye,

Benle pişer kâmil insan.
O ashaba bir bak inanmazsan.
Yakup’a bak, Yusuf’a bak, Musa’ya bak.
Resulullah ’a bak daha anlamazsan.

Geçer mi onca zaman bensiz?
Berzahta karşılar seni bedenim.
Adım şifredir ötede.
Ben varım kapısında cennetin.
Bensiz aile bile olamazsın.
Vallahi bir gün katlanamazsın.
Yakarsın gemileri bir günde,
Kimselere yaklaşamazsın.

Sabır dedikleri, işte benim.
Âdem’le var oldu vücudum.
Benimle tatlandı sücudun.
Bir acı bir tatlı his benim.