Sabır Şiiri - Mehmet Akif Demir

Sanki sıradanlaşıyor gibi sana yazılan sözlerim
Karunun zenginliği gibi birşey
Hani sanki bulutların üstünde yaşıyosun
Ve ben yerin altında bir kuyudan sesleniyorum sana
Düzlüğe erince ama yeter diyorum
Sonra yine boyluyorum kuyu dibini
Yusuf değilim ki ben
Ve kimse çekip çıkarmayacak beni
Köle pazarında bile alan olmaz beni
Bir çölün ortasında kimsesizliğe terkedilmisim
Su ister gibi sayıklıyorum adını
Biliyorum artık ekmek yemek gibi şiirlerim
Yazmasan yeni sendromlar doğacak
Kalbim dayradı hissediyorum
Bir hastalıklı gibi yorgun ruhum
Dert yansam git diyeceksin
Gel desem gelmeyeceksin
Beklemek Asena
Seni beklemek demiştim aylar önce
Şimdi yine beklemek düşüyor hisseme
Hani bir rüzgarla silinivermese bütün emeklerim
Hani umutla beklesem kapinda
Karahindibalar uçuşurken beni dilesen
Gözlerindeki hissizlik siliniverse
İyelik eki eklesen adıma
Ben ehlileşmeye çalışırken
Sen fırtına olmasan
Hani hafif essen bir sicak ruzgar gibi
Ruhuma dolsa kiraz çiçeği kokuları
Sabır düşüyor oltu taşlarına
Bismillah düşüyor seni yeniden sevmeye
Ve ben seni hep Allaha emanet ettim
Allahın bahşettiği bir mükemmeliği
Emanet edemezdim başkasına...
Özlemin yüreğimde kor oldu.
Gözlerin söndürür bu ateşi
Seni sevmek bir deli savaşçıya düştü...