Sabır Şiiri - Yüksel Bey

Derler ki:''Sabrın sonu selamet''
Öyleyse sabret.
Kahır rengi gecelerde düşerse eğer gönlüne bir hasret
Ağlarsa derinden gözü yaşlı şarkılar
Bir günlük bile olsa aldırma
Savur saçlarını rüzgara
Ser önüne güz ayazlarını hükmet akşamlara
Bir tek sen değilsin özlemlerden bir demet
Unutma ki
Hazanın solduramadığı günlerde vardır elbet
Öyleyse sabret.

Boş ver be dönsün dursun
Küflü gecelerde mevsimler
Bırak uyusun dursun
Kör kuyularda mor kadifeli hayaller
İsterse yaksın umudun dağlarını fırtınalı şimşekler
İnkara durmasın asla ettiğin o yeminler
Yüksünmeden bekle
Sakın ölmesin yüreğinde o kızıl karanfiller
Sen sabret
Sabret ki bir gün açsın ellerinde gül damlası sevgiler.

Düşür gözlerinin baharını gönül yamaçlarına
Sür umutlarını yağmur kokulu topraklara
Bıkmadan, yorulmadan
Ek vuslat tohumlarını yürek yaylalarına
Eğer istersen boyarsın sarıyı yeşile
Siyahı maviye
Eğer istersen koyarsın boşu doluya
Yine ulaşırsın ruhunla o doyuma.

O zaman sabret
Ayla, yıldızla, toprakla açsın gözlerindeki çiçek
Bir düşe kur yalnız gecelerini
Mutluluk doldursun gülücük gamzelerini
Her yağmur sonrası petek petek
Aldığın her nefeste
İnmesin hiç gönül tahtından
Gök kuşağı renklerinde ki kelebek
Bir nehir aksın damarlarından usulca
Şiirimin dili gibi alev alev
Kor gibi yürek yürek.

Bak gör o zaman nasıl dolanır birbirine mevsimler
Kar misali yığılır gönlüne unuttuğun sevinçler
Karlar eridikçe nasıl boy verir o güzel kardelenler
Şiir şiir çoğalır mısra mısra can bulur
Köşesine saklanmış çocuk yürekler.

Sabrın sonu selamettir
Leyla Mecnun misali gözlerini kanatsa da dikenler
Sabret
Göreceksin bak nasıl yıkılmaya mahkum kahrolası engeller.