''Sabır Şiiri - Hüseyin Çelebi

Sabır ilmin başı,
İmanın temel taşı.
Sabır fakirlerin aşı,
Çöldekilerin kışı.
Sabır kaptanın denizi
Helal lokmanın temizi
Sabır binenlerin Burağı.
Cennettir sabredenlerin durağı.
Sabredenlerin başında bekler Melek.
Sabretmeyene silleyi vurur felek.
Sabır denince Hazreti İsmail akla gelir.
O anı düşününce yağlarım erir.
Sabrın sınırları o an geçilmiş.
Hazreti İsmail bu iş için seçilmiş.
Hazreti İbrahim bıçağı sürdü kesmedi.
Hazreti İsmail kesmesini sabırla bekledi.
Üç sefer denedi yinede kesmedi.
Babasına seslendi baba dur!
Elimi ayağımı çöz bıçağı öyle vur!
Bir şey yapmayacağım bu isteğimden sapmayacağım
Yerde gökte melekler bizi seyrediyor
İbrahim İsmail’i zorla kesiyor demesinler diyor. Hakiki teslimiyet.
İblis şaşkın nedir bu Allaha olan aşkın.
Daha öncede Hacer annemize gitmişti
Birazdan rüzgârlar esecek Hz İbrahim biricik oğlunu kesecek
İsmail’in hayatı bitecek diyor. iblis
Hazret’i İsmail sabrı seçti Böylece büyük imtihanı geçti
Anlattılar bize. Ben de anlatıyorum size.
Sabır bekârların karısı.
Efendimizin buyurduğu gibi sabır, Dinin yarısı.
Sabır edenlerin ocağı tüter.
Sabır etmeyenlerin ocağında baykuşlar öter.
Millet’ce sabrın neresindeyiz? Bence çok gerisindeyiz,
Cezaevlerimiz doldu! Bize ne oldu?
Şuurlu insan sabırla bekler. Dertlerini sıra sıra ekler,
Önüne çıksa da setler. Sabır sabır yine sabır.
Öğleden önce ikindi kılınmaz.
Suyun yanında teyemmüm alınmaz.
Sabır eden kolay kolay yanılmaz
Sabır sabır yine sabır.
Sabır taşın çatlasa da.
Tüm sıkıntıların patlasa da.
Sevdiklerin bıçağı sırtına saplasa da.
Sabır sabır yine sabır.
Efendimize alaycı baktılar kaş göz işareti yaptılar
Başına işkembe attılar kat darca lakap taktılar
Hep sabır dedi