Sabır!
Ne sabrılar diledim toprakları avuçlarken
Taşlar,
Ağaç yongası köz oldu,
yaktı ellerimi
Başucun da gözyaşlarım dökülürken
Seninle birlikte gömdüm gözlerimi
Bağrım da sabrın titremesi
Topraktaki taş kırıkları kor- kor yanarken
Sabrın soluğundan alevlendi acının nefesleri
Ne acıymış bağrıma düşen
Lav gibi beni titretirken
O an cüruflarda tükenirken
Neydi peki diğerlerinin hafif tebessümleri
taş ağırlığında düşerken gözyaşlarım
Yanmak
Ve kor olmak
İlla gözden düşen yaş mı görülmeli mi
Acıyla kol kola gezmek
Dokunduğuna, dokunduğum da erimektir
Seni kaybetmenin yası
Ve
Kahkahayla gülene tebessüm edebilmektir
Sanı düşünmek
Vardın ki
Yaşamı değerli kıldın bana
Ve unutulmazlığı
Hayatın
Yaşamın acıyla değer kazandığını
Şimdi anladım.
Düşüncelerim de yanarken
24.10.2010
Zeynep aydınlıoglu
Kayıt Tarihi : 30.10.2010 11:00:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
bir acı dua
Yaşamın acıyla değer kazandığını
Şimdi anladım.
Düşüncelerim de yanarken
Zeynep Hanım!
Bize göre kapı aralamış harikulade yakmak için yanmak gerek yanan değişir Yunusun yandık piş Elmadüllih dizesinde ifadesini bulan manevi iklimi dizelerine hoş bir şekilde yansımış
Can-ı gönülden kutlarım kabul buyurun tam puan
* 10 Antoloji Yıldızı *
TÜM YORUMLAR (2)