Sabır Şiiri - Şair Nehreyn

a

sana boşaldım yüreğimi
ve kır çiçekleri çekip gittiğinde
duman kabartısına gizlenir ödünç keşiflerimiz
yurtsuzdur bahar
ince umarsızlıkların ışık tuttuğu tünel
buzun öyküsünü fısıldar / dudağımız
kendi yazgımıza taşınırız yeniden
ölümle yaşam arası yokuşu tırmanırken
alın teri pazarlığı günün heybesini yırtıp duran şey
yabancılaşma sakın
buruşuk ağrıların taşıdığı çizgilere

b

acıların yoldaşı
saf kristal küreden damlayan yansı
mührün yanağına değer hile
çulsuz zindan
üflenmiş mumun bellettiği koku
açıkta tutuşan çığlık
hangi korkunç evrenden sıçrar
korkunun kekemeliği
beyazın şakağından süzülen zayıflık
kandırmaca oyunu
inançsızlık
belirsiz repliklerin duvara çaktığı mıh

c

can havliyle titreşen yangın
ilgisiz laf
çağcıl hurafelerin rehin tuttuğu bilnç altı
diklendikçe hüzün
yaprak gibi ufalanır sokak araları
kav değiştirdiğinde insan
leht ağacına daha yakındır gönlü
ve geri dönüşleri imkansız kılar ikindi
çocuk olmak için düzenlenen evraklar sahtedir
o ve ben arası mekik dokur ihtilaf
martıların yüzsüz koduğu yakamoz
sevişmek için tek bahane
yeni yakılmış bir cigaradır
sabrı sına