Sabiha Sertel'in Mezarında

Dediler ki ıssız kalan türbende
karıncalar varmış, çatlamış mermer;
Doğacağı yeri seçemez bende,
öleceği yeri seçermiş meğer.

Dediler ki naçiz garip soydaşın,
Yedi yıldır sonsuz uykusundadır
Dostu, arkadaşı Nazım yoldaşın
kabrinde, Hazar’ın kıyısındadır

Kiril harfleriyle taşında adın,
soyadın, malum tarihler irice.
Baş ucunda öyle dikildim kaldım,
Yasin okudu poyraz serserice

Görmediğim İstanbul’a, Paris’e
hayrandım, hastasıydım rokla cazın.
Aklım ermedi sırrına her neyse
Selanikli merhum kadıncağızın

Eşiniz kızınız, Paris’teymişler,
Sovyet cennetinden epey uzakta.
Hem altmış sekizde tövbe etmişler,
Tanklar çamları devirirken Prag’da

Sıcak, soğuk savaşların laneti -
Onun askeriydin artçı rütbesiz.
Bende on sekiz yaşımın cehaleti
Yaktım Avrora’mı acı, filtresiz

Altmış sekiz, son durak, devrim falan
votkaya mezeydi şık törenlerde.
Baku bir çınarsız, kubbesiz liman
Servinin gölgesi aymaz mermerde.

(Baku 1975 - 1980)