Bir düzine insan vardı orada biralı çorba içen, ve her
birinin elinde bir ölünün önkol kemiği kaşık niyetine.
Ocak kızarmıştı kor ateşte, mumlar mantarlaşıyordu
dumanın içinde, ve tabaklardan bir mezar kokusu
yayılıyordu ortalığa, baharda.
Şimdi saat sensizin ertesi
Yıldız dolmuş gökyüzü ayaydın
Avutulmuş çocuklar çoktan sustu
Bir ben kaldım bir ben kaldım
Tenhasında gecenin avutulmamış ben
Şimdi gözlerime ağlamayı öğrettin ki bu yaşlar
Devamını Oku
Yıldız dolmuş gökyüzü ayaydın
Avutulmuş çocuklar çoktan sustu
Bir ben kaldım bir ben kaldım
Tenhasında gecenin avutulmamış ben
Şimdi gözlerime ağlamayı öğrettin ki bu yaşlar




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta