Sabbah ile Hayyam 2 Şiiri - Zelot Ekrad

Akşam oluyor ve yine Tebriz ağrıyor yokluğundan güzelin.
Mevsimler geçiyor ruhum eksiliyor onun hüznünden.
Cennetimden niye kovuyor rab beni Hasan?

Akşam olmasa da ağarır şehirler , ağarır nesneler.
Mevsimler geçmese de eksilir ruhun muğlak varlığından.
Cennetten kovulanın gideceği bir yer var,
Cehennemden kovulana o da yok Hayyam.

Evrenin bir sonu vardır da yoktur varılmaz anlamın neticesi.
Zaman bükülür yokluğun bedene büründüğü çaresizlikte.
Korkuyorum, ölümüm ıstırabımın elinden olacak Hasan.

Anlamın varılmazlığı, evrenin sonsuzluğundandır.
Görebilirsen yokluğunun büküldüğü zamanda.
Istırabın elinde değilse, ölümün korkulardan olur Hayyam.

Bir gün benzerken buldum kendimi dört mevsimden birine.
İnsanlar rüzgar oldu, yaz oldu, kışken bazıları ben soğuk oldum.
Bildim geceyi de öyle korktum açık bırakmaktan kapımı.
Kendinden başka insan, ömründe kime uğrar Hasan?

Bilmez miydin, toprakta ne kadar olduğunu, insanın çeşit çeşit ve çelimsiz bolluğunu?
Ne sıcaktan çoksun, ne kıştan yoksun...
Gece gelmeden ört kapını,
Sen kendinden başkasına uğramasan da, uğrayıp çalanlar olur ömrünü Hayyam.

Ankara / Şubat 2023